Złodziejka serc

Pokażmy Gruzję. Zasługuje na to, jak żaden inny kraj. Jej widok może ukoić nerwy. Jest piękna. Kiedy zaplanuje się podróż w tamte rejony, trudno się doczekać. My będziemy tam na wiosnę i już dzisiaj cieszy nas gościnność Gruzinów. Już teraz czujemy smaki, chłoniemy atmosferę… Gruzja to złodziejka serc. Jesteśmy tego pewni.

Można ją zwiedzić wzdłuż i wszerz, ale wszyscy zgodnie potwierdzają, że do Gruzji trzeba powrócić. Trudno za pierwszym razem przyzwyczaić się do kontrastów, które funkcjonują w pełnej harmonii. Bo Gruzja to z jednej strony moc tradycji, zabytków i unikalnego stylu, z drugiej ? nie brakuje w niej nowoczesności i dbałości o szczegóły. Wodząc wzrokiem po filmowych materiałach, nie można się oprzeć wrażeniu, że wszystko tam ma swoje miejsce i nie jest przypadkowe. Mccheta, Swanetia, wysoki Kaukaz…

Na pierwszym planie – przyroda. Ręka człowieka nie zdołała zakłócić tego majestatu. Przeogromna ? takie sprawia wrażenie. Czysta. Zielona. Dzika, ale przyjazna.

Gruzja to również ludzie ? ich kultura, smaki, muzyka, głęboko zakorzenione tradycje. Kochają swoje obyczaje. Słyną z gościnności, to dla nich punkt honoru. Podróżnikom tam dobrze, a o samych Gruzinach wyrażają się zawsze ciepło. Pamiętamy wrażenia Karola Fryty, który usłyszał:

Skoro jesteś z Polski, to otworzymy ci zamknięty hotel (?) W zadymionej knajpce wszyscy stawiają mi kolejki, właścicielka wyszynku co rusz przynosi coś gratis, bo jestem gościem.

Kultura, jedzenie, cudowna architektura i wspaniali ludzie ? brakuje czegoś do ideału? Nie, ale Gruzini i tak mają asa w rękawie: lelo burti. Gruzińskie rugby, grę, której nie spotkamy nigdzie indziej na świecie ? nie w takiej odsłonie!

Mamy szczęście. Na wiosnę przeżyjemy to na własnej skórze. Tłum mężczyzn bijących się o dziwaczną piłkę? Trzeba tego doświadczyć, by pojąć mistycyzm. Czekamy.

Autor: Danuta Awolusi