Gauczo i samotność

Gauczowie, czyli ludzie pełni honoru. Żyjący w zgodzie z naturą. Hodują bydło, robiąc wszystko po swojemu. Krzewią swoją kulturę i czczą pamięć przodków. Zamieszkują tereny Argentyny i Urugwaju. 

Heraldo Riel, żyjący w Patagonii, może nazwać siebie gauczo. Choć jest nim od 9 roku życia, dopiero teraz, w wieku 70 lat, czuje się godny tego miana.

Heraldo dziewięć miesięcy w roku żyje samotnie. Zajmuje się gospodarstwem, na odludziu, z dala od cywilizacji. Jak sam opowiada: nawet nie ma czasu, żeby poczuć ową samotność. Ciężka praca i życie blisko natury nie dają zbyt wiele miejsca, i czasu, na myślenie.

Widoki, jakie Heraldo ma za oknem swojej chaty, robią ogromne wrażenie. Jakie jednak musi być życie gauczo, który patrzy na to od kilkudziesięciu lat, bez ludzi wokół?

Jego historia jest ważna nie dlatego, że pokazuje tak unikalną kulturę. Ma znaczenie, bo Heraldo, outsider, mówi, że bycie gauczo to nie umiejętność życia w zgodzie ze zwierzętami, ale bycie miłym dla ludzi.

Warto się tego nauczyć.